Tylko bez nazwisk!

Dopiero co była uroczystość nadania jednemu z warszawskich skwerów imienia Władysława Bartoszewskiego, a już jakiś wandal zniszczył tablicę z nazwą skweru. Myślę, że nie okażę się jakąś wybitną intuicją, jeśli uznam, że zrobił to człowiek, któremu nie po drodze z powiedzeniem Bartoszewskiego, że warto być przyzwoitym. Mam jednak wrażenie, że tym, co będzie dalej jednak Was zaskoczę.
Otóż jestem przeciw nazywaniu skweru imieniem profesora Bartoszewskiego. Ulicy i placu również. Z tym że nie mam nic do śp. profesora. Zacny był i zasłużony. Ja jednak jestem przeciw nazywaniu ulic czyimkolwiek imieniem. Ludzie! Nie w tym kraju! Część z Was może tego nie rozumie, ale ja jestem z Ursusa i zbyt boleśnie odczułam, z czym to się wiąże.
Najpierw przyłączyli nas do Warszawy i trzeba było zmienić nazwy powtarzające się. Potem był karnawał "Solidarności" i ulice co bardziej zatwardziałych komunistów przemianowano na ulice komunistów umiarkowanych. Potem był rok 1989 i umiarkowani komuniści musieli odejść...
Z życia wzięte: W latach 90. już od dawna nie mieszkałam w Ursusie, ale byłam u rodziców zameldowana. Traf chciał, że miałam coś załatwić w urzędzie gminy. Pojechałam do miejsca, gdzie ten urząd był w czasach mojej młodości i okazało się, że już go tam nie ma. Spojrzałam w kwity i sprawdziłam adres. Gdzie to jest? W rozpaczy dorwałam jakiegoś przechodnia i zapytałam. Ten zaczął tłumaczyć, posługując się niestety nazwami ulic, zamiast pokazać ręką kierunek. On tłumaczył, a mnie oświeciło. - To w dawnym hotelu robotniczym? - zapytałam. Pan potwierdził. Urząd był na tej samej ulicy co moja szkoła - podstawówka i ogólniak.  Dodam, że obecnie orientuję się w Ursusie po charakterystycznych punktach (kościół, szkoła, dawne technikum, staw...), a nazw ulic nie znam!
To jest właśnie efekt nadawania imion ulicom w chorym kraju. I to najwyraźniej chorym nieuleczalnie.
Akacjowa, Cisowa, Spalinowa, Pistacjowa, Żab Rechoczących, Śpiących Kotów, Niebieska, Zielona, Kratkowana, W Kropki, Gąski Balbinki, Bolka i Lolka, Fiata, Syrenki, Karasiowa, Mchem Pokryta, Pokrzywowa, Aptekarska, Garncarska, Kawowa, Herbaciana, Dzienna, Nocna, Księżycowa, Słoneczna, Szemrzącego Potoku, Wiatru w Zaułku, Uczonych, Analfabetów. 
Każda, naprawdę każda nazwa jest dobra, byle tylko nie było to czyjeś imię. Lada moment znów w Warszawie zmienią parę nazw. Ponoć ulica Jana Szymczaka (nie mam pojęcia kim był) zostanie zastąpiona ulicą Tadeusza Łomnickiego, moim zdaniem najgenialniejszego z genialnych aktorów. Kocham Łomnickiego, ale sprzeciwiam się nazwaniu jego imieniem jakiejś ulicy. Minie trochę czasu i jakiś głąb doczyta się, że Łom był w PZPR i znów będzie dym. Nazwijmy tę ulicę ulicą Tadeusza. I tyle bez nazwiska. Proszę! I mogę pokombinować nad nowymi nazwami ulic, jeśli ojcom miasta brakuje pomysłów. 

W kąciku muzycznym o ulicy, która bez względu na nazwę zawsze będzie tą samą ulicą. Naszą ulicą.