Trudny temat

Seksualny skandal w Hollywood nabiera tempa. Dziś chyba najbardziej zamknięci na świat kultury ludzie słyszeli o kolejnych zarzutach, a na pewno kojarzą nazwiska głównych bohaterów. Jest to też jeden z najczęstszych tematów dyskusji nie tylko na forach internetowych. Przyznam, że jako osoba bardzo naiwna liczyłam na to, że ta sprawa zmieni nasze patrzenie na sprawy molestowania, wykorzystywania, nękania, jednym słowem grania seksem nie fair, delikatnie to nazywając. Kiedyś nawet użyłam określenia, że teraz oczy wszystkich kobiet powinny być zwrócone w stronę Hollywood. Teraz zaczynam podejrzewać, że to kolejna burza w szklance wody.
Skąd mój brak wiary? Z dyskusji, w której brałam niedawno udział. Uczestniczyło w niej pięć kobiet, a więc grupa mało reprezentatywna, ale wszystkie za to z grupy kojarzonej z tolerancją i nowoczesnością.
Przedmiot sporu: Jak traktować kobiety, które zgodziły na seks w nadziei, że coś załatwią? Jako ofiary czy jako osoby, które są same sobie winne, że tak delikatnie to określę.
Dla mnie to rozważanie czysto teoretyczne, bo jakieś tam propozycje kiedyś miałam, ale przez łóżko mogłam sobie załatwić przychylność szefa i ewentualne korzyści w nieokreślonej przyszłości. Nigdy nie dostałam propozycji, od której mogło zależeć moje życie zawodowe, ale też nigdy nie miałam marzeń zawodowych i zbyt wielkiej ambicji, a za to miałam sporo szczęścia i dzięki temu dostawałam czasami rzeczy nim zdążyłam o nich zamarzyć.
Ale co by było, gdyby tak ze 20 lat temu pojawił się facet, który by mi powiedział: - Zostaniesz ważną szefową, która może dzięki swojej pracy zmieniać świat, a do tego będziesz miała miesięczną pensję w wysokości dotychczasowych rocznych zarobków, ale musisz mi się oddać. Czy byłabym w sprawach seksu nadal beztroska jak pasikonik i uważała seks za fajną męsko-damską zabawę? A może bym się zgodziła? Bo wiem, to akurat wtedy przemyślałam, że gdyby ktoś za seks zaoferował mi mieszkanie, to zacisnęłabym zęby i poszłabym na to. Nikt mi nie zaproponował, a ja sama też nic w tym kierunku nie zrobiłam, więc nadal mogę się uważać za porządną kobietę - tak, wiem, że przynajmniej jedna z osób czytających to parsknęła śmiechem, bo w jej oczach po tym wyznaniu już porządna nie jestem, ale to jej problem, a nie mój:)))). 
Wróćmy do początku. Dziś atakują głównie aktorki z drugiego planu, które nie stały się gwiazdami. Gwiazdy milczą lub mówią, że wiedziały o tym. Albo jeszcze jak Anja Rubik, która publicznie powiedziała, że jeśli kobiety takie propozycje dostają, to widocznie wysyłają sygnały. Co prawda przeprosiła za to, ale takie słowa jednak padły. W każdym razie wielce prawdopodobna jest sytuacja, że bycia gwiazdą miało na początku kariery swoją cenę.
Ja uważam, że w sytuacji, gdy seks jest kartą przetargową, winną osobą jest ta, która decyduje, ta na stanowisku, ta która oferuje coś za seks. Osoba, która się na to zgadza to jej ofiara (oczywiście uogólniam). Tak samo uważały w dyskusji dwie moje koleżanki (jedna silniej to artykułowała). Dwie uważały, że te kobiety są same sobie winne, pewną młoda aktorkę widywaną z jednym z oskarżanych odsądziły od czci i wiary, inne uznały za najgorsze, a te które dziś oskarżają tych facetów za niewiarygodne, bo oskarżają teraz, a nie wtedy, gdy to się działo. Czyli te które się nie oddały też są złe, bo choć się nie oddały, to nie zrobiły od razu afery. Wróciła tez przy okazji sprawa Polańskiego. Tam też wszystko było OK, bo "wiedziała po co przyszła". 
Pewnie w komentarzach głosy też się w najlepszym wypadku rozłożą po połowie. Nie mam złudzeń i przyznam, że to mnie martwi. Bo uważam, że są sytuacje, kiedy kobiety powinny stać murem za innymi kobietami. Wszystkim nam też powinno zależeć na tym, żeby to nie od seksu zależało, czy ktoś coś załatwi - to oczywiście utopia, bo zawsze będzie się część spraw załatwiać nie merytorycznie a po znajomości, coś za coś, przez szantaż i na wiele innych sposobów. Ideału więc i tak nie osiągniemy, ale do czego warto dążyć, jeśli nie do ideału?