Niełatwo być warszawianką

Wstęp taki a nie inny, bo będzie o tramwaju, a raczej o komunikacji miejskiej, a konkretnie o próbie korzystania z komunikacji miejskiej.

Ja do pracy jeżdżę samochodem, bo jestem jedną z tych osób, którym bardziej opłaci się samochodem niż autobusem - mam tak małą odległość do pracy, że benzyna kosztuje mniej niż bilet. Czyli taniej, a na dodatek wygodniej. No może nie do końca, bo ostatnio jadę 5 minut, a miejsca parkingowego szukam przez 25. Doszłam więc do wniosku, że jednak przesiądę się na autobus. 

Wygrzebałam z czeluści portfela nieco zapomnianą już kartę miejską i poszłam do biletomatu. Niestety, nie zadziałała. Postanowiłam więc wyrobić nową. Zamówiłam przez Internet, ale odebrać musiałam osobiście w najbliższym punkcie obsługi pasażera, który może i najbliższy, ale nie taki bliski. Odstałam swoje w kolejce, dostałam nową kartę i od razu poprosiłam o załadowanie biletu miesięcznego.

- 110 zł.

- Jak to 110 zł, skoro ja jestem z Warszawy?

- Może pani być zameldowana w Warszawie, ale płacić podatek gdzie indziej. W Warszawie nawet Ukraińcy są dziś zameldowani.

- I super. Ja im nie żałuję. Ale co ja mam zrobić?

- Proszę przynieść pierwszą stronę ostatniego PIT-u ze stemplem Urzędu Skarbowego.

- A skąd mam wziąć pierwszą stronę, skoro żadnej nie mam, bo wysyłam PIT pocztą? Chce pani potwierdzenie wysłania? 

- Nie, chcę pierwszą stronę PIT-u.

- No to ja nie chcę biletu.

Pani bardzo się skrzywiła, ale operację anulowała.

Po namyśle uznałam, że nie będę od razu leciała do Urzędu Skarbowego tylko do nich wyślę mail z pytaniem, co mam zrobić. Poprosiłam przy okazji o uwzględnienie faktu, że podobnie jak pracownicy US pracuję i do tego w podobnych godzinach, więc wolałabym uniknąć wizyty w urzędzie. Dość szybko zadzwoniła do mnie urzędniczka. Tyle że nie zadzwoniła, żeby mi pomóc, ale żeby poinformować, że nie wie, o co mi chodzi. No to wytłumaczyłam, ale chyba nadal jej się w głowie nie mieściło, że nie tylko ona w tym mieście pracuje i że inni, którzy pracują mają problem z dotarciem do nich na czas. W każdym razie usłyszałam, że mogę dostać ksero pierwszej strony z poświadczeniem, że to sama prawda lub jakieś zaświadczenie. Jedno za 5 zł, a drugie za 14 czy 17. Jak pewnie się domyślacie wybrałam pierwszy wariant.

- Musi pani przyjść do urzędu, na dużej hali trzeba iść do okienka 14 i złożyć wniosek o zrobienie ksero pierwszej strony. Potem musi się pani udać do urzędu dzielnicy i zapłacić 5 zł. Może pani zapłacić przez Internet. Mniej więcej po siedmiu dniach my panią zawiadomimy, że może pani odebrać ksero.

Od siebie mogę dodać, że gdy już dostanę tę nieszczęsną pierwszą stronę, to będę musiała z nią pojechać do najbliższego punktu obsługi pasażerów, który bardzo bliski nie jest.

Podsumujmy. Co najmniej cztery wizyty w różnych punktach, dojazd do każdego z nich kosztuje, a na dodatek zabiera sporo czasu. Ponad tydzień załatwiania tego wszystkiego. Do tego doliczmy 5 zł za zrobienie poświadczonego ksera pierwszej strony PIT-u. A ile oszczędzę, gdy to wszystko zrobię? 12 zł miesięcznie. Interes życia.

Ja już dziękuję za Kartę Warszawiaka. Ja nie jestem z Warszawy, ja jestem z Ursusa, nas do Warszawy wciągnęli za karę! Gdy będę rozliczać w kwietniu podatek, to może pójdę osobiście do US, poproszę o stempelek na kopii i przeproszę się z Warszawą. Ale może ich oleję, zwłaszcza, że wiosna i latem mogę do pracy chodzić na piechotę.