Czy nie zgubiliśmy celu...

Wiele, wiele lat temu, jeszcze za PRL-u, podczas którychś studiów miałam zajęcia z propagandy. Dziś to pewnie byłby jakiś marketing czy reklama. Prowadzący wyjaśniał nam kolejne etapy propagandy. Przykładem była akcja antynikotynowa. Czyli najpierw mówimy, że palnie szkodzi. Potem lekarz tłumaczy, na jakie choroby można zachorować, gdy się pali. Kolejny etap to wypowiedzi ludzi, którzy zachorowali, bo palili. - A potem pokazuje się chore płuca palacza, brudne, przeżarte rakiem. Palacz to ogląda i co wtedy robi? - zapytał prowadzący, ewidentnie patrząc na mnie. - Sięga po papierosa - wyszeptałam, a trzeba Wam wiedzieć, że byłam wtedy palaczem profesjonalnym, a więc minimum paczka dziennie. - No właśnie! - ucieszył się prowadzący i zaczął nam tłumaczyć jak w pewnych działaniach można przedobrzyć.

Przyznam, że gdy czytam ostatnio teksty (a nawet tylko tytuły tekstów) na gazeta.pl, dochodzę do wniosku, że to już właśnie ten etap. Każdy bzdet wykorzystuje się, żeby przykopać rządowi. Skutek? Przeciwnicy Wyborczej utwierdzają się, że to biuletyn propagandowy opozycji (coś w rodzaju odpowiedzi na "Wiadomości". Najbardziej zatwardziali przeciwnicy PiS się cieszą, bo oni też w każdym aspekcie rządów PiS widzą same zło. Ludzie ze środka, tacy jak ja, mają zaś odruch wymiotny. Ostatnio dałam wyraz niezadowoleniu i jeden z artykułów tak skomentowałam. Zostałam zrugana i wyzwana do pisówek.

Wnioski? To już chyba ten etap rewolucji, na którym trzeba się jasno określić po której stronie się jest i być tej stronie ślepo oddanym. W myśl zasady, że kto nie z nami ten przeciw nam. Oczywiście wygrana w takim starciu jest niemożliwa, ale obawiam się, że już dawno przestało chodzić o cel, a chodzi po prostu o walkę. Wszystkim tylko o to chodzi.I mam wrażenie, że tak się dzieje od stuleci. Pokój Polakom wadzi, lepiej spisują się w walce. 

Rozmawiałam niedawno z facetem, który zadaje się ma poglądy polityczne inne niż moje. Zdaje się, bo czasy mamy takie, że lepiej nie deklarować się politycznie, zwłaszcza, gdy ma się coś do załatwienia. Rozmawialiśmy jednak o sytuacji politycznej i byliśmy bardzo zgodni. Zdaje się, że obydwoje jesteśmy w tych sporach blisko środka, a poza tym oboje całe zło upatrujemy w grach politycznych - nawet jeśli inaczej rozkładamy akcenty. I oboje jednakowo widzimy dalszy rozwój sytuacji. Stanie się coś złego. Coś bardzo złego. Stracimy wszyscy, a najgorsze, że pewnie i tak się niczego nie nauczymy.

Przyznam, że czuję się szalenie bezsilna. Widzę, że źle się dzieje i nie wiem, co robić. A kto wie, czy sama nie dokładam swoich kamyczków.