Bohater za 35 zł



Świeża sprawa z Facebooka. Otóż pewien młody człowiek (rocznik 1989), jakiś znajomy moich znajomych, bo inaczej w ogóle o sprawie bym nie wiedziała, poszedł na zakupy do Lidla. Za nim stali do kasy mocno starsi ludzie, którzy nerwowo przeliczali ceny za swoje zakupy, bo nie wiedzieli, czy im wystarczy pieniędzy. Młody człowiek zwrócił się więc do kasjerki, by ich zakupy doliczono do jego rachunku. Jak sam napisał, wyszło tego ok. 35 zł. Państwo ze łzami w oczach mu podziękowali, a on swoje zdjęcie z rachunkiem ze sklepu opublikował na FB i teraz jego znajomi sobie je przekazują z tekstem: Bierzcie z niego przykład.
Zalajkowało mu to już 3,4 tys osób, udostępniło zaś 434. Czyli internauci są pod wrażeniem tego uczynku. 
Od razu nadmieniam, że nie dałam lajka i nie puściłam tego budującego niusa dalej. Skomentowałam go za to u znajomej, która była pod wrażeniem altruisty i oberwało mi się jako typowej Polce, która wszystko musi negować.
Tak się jakoś dzieje, że co roku w grudniu ludzie nagle robią się szczodrzy i dobrzy dla innych. Młody człowiek jest w stanie poświęcić 35 zł, czyli równowartość biletu do kina, na pomoc innym ludziom. I tak rośnie w swoich oczach, że musi o tym poinformować cały świat. Dał 35 zł! I pewnie ta jego wielkość przysłoniła tym kilku tysiącom lajkującym, co się naprawdę wydarzyło. A tak naprawdę jakiś bezmyślny gówniarz paroma groszami być może upokorzył dwójkę ludzi. 
Wśród moich czytelników jest sporo emerytów. Kochani wyobraźcie sobie, że stoicie przy kasie i zastanawiacie się, czy nie przyszaleliście z zakupami, gdy jakiś młody człowiek mówi do kasjerki, że skoro was na te zakupy nie stać, to on zapłaci. Fajnie byście się poczuli? Ja bym spaliła się ze wstydu. Moja matka pewnie by się popłakała, a mój ojciec, by go pogonił.
Jest kilka metod załatwienia tej sprawy kulturalnie, ale żadnej młody człowiek nie wybrał, bo tu nie chodziło o pomoc komuś, tylko o to, że to ON pomaga. Mógł powiedzieć, że przegrał zakład i zobowiązał się, że zapłaci rachunek za następną osobę. Mógł powiedzieć, że wygrał na loterii i chce komuś zrobić prezent. Mógł... Wiele mógł, ale po co? Nie czułby się bohaterem.
Grudzień to specyficzny miesiąc. Robimy znacznie więcej zakupów niż powinniśmy. Nagle przypominamy sobie o biednych i spieszymy z pomocą. Paczka makaronu kupiona w hipermarkecie i wrzucona do kosza ze zbiórką dla biednych, a potem parę groszy dla WOŚP sprawiają, ze przez cały rok możemy czuć się zaspokojeni w swojej działalności charytatywnej. 

BRAWO MY!!!

Nie wiem, czy będę się wypowiadać w imieniu wszystkich starszych ludzi, ale podejrzewam, że zdecydowana większość z nich od zafundowanych zakupów wolałaby jeśli przychodzi Wam coś jeszcze, to piszcie, może stworzymy listę prezentów, które emerycie chcieliby dostać od Mikołaja):

- żeby ktoś pomógł im zanieść do domu zakupy,

- żeby ktoś z nim pogadał, nawet, gdy nudzą,

- żeby zawsze mieli miejsce siedzące w autobusie,

- żeby zimą ktoś im pomógł przejść przez śliski kawałek chodnika...

I jakie fajne selfie można sobie przy okazji zrobić! Sorry, nie mogłam się powstrzymać:)))

A na koniec naprawdę fajna świąteczna historyjka. Od lat John Lewis tworzy świąteczne filmiki i od lat czekam na nie jak na pierwszą gwiazdkę. Oto historyjka tegoroczna. Jak zwykle cudna.