Co z tą belką?

Na wstępie chciałam podziękować portalowi Pudelek, który czasami rzuca ciekawe światło na... tak, tak, może nie uwierzycie, ale na nasze życie polityczne. 

Jakiś czas temu pewien pan, bardzo ściśle związany z PiS, wręcz będący celebrycką twarzą PiS tak mówił o in vitro:

- Jest tu kwestia oszczędzania tych zarodków. Dla niektórych coś tak małego to nie człowiek, a dla mnie to jest człowiek. A my traktujemy to jak jakiś śmieć. My traktujemy to tak, że coś małego to nie człowiek, że można to wyrzucić, zamrozić.

Minęło trochę czasu, pan wydał książkę. Mnie nie przyszło do głowy, żeby ją przeczytać, ale szczęśliwie tabloidom się chciało. Pudelek od nich przepisał, ja teraz przepisałam z Pudelka i dzięki temu i Wy poznacie co nieco z przeszłości tego pana, w tym o aborcji, do której nakłonił swoją dziewczynę. -  Urszulka musiała myśleć o skończeniu szkoły, ja byłem u progu kariery, a dziecko to przecież obowiązki, rezygnacja z siebie. Dopiero rozpoczynaliśmy życie we dwoje. Ta decyzja na zawsze okaleczyła naszą psychikę, zrujnowała zdrowie Urszulki, nie mieliśmy też pojęcia, jak wielki to grzech - pisze teraz ów pan z żalem.

Pan ów brzydzi się donosicielami, ma pretensję do swoich przeciwników, że stosują SB-eckie metody, a tymczasem sam zarobił parę groszy jako współpracownik SB. 

- Tamten Zelnik (i wszystko jasne!) to nie ja tylko on, inny człowiek, z którym nie mam nic wspólnego. Co ja mogłem wiedzieć o życiu? Niech pan się zapyta nastolatków czy się znają na polityce. Byłem wychowany w rodzinie, gdzie członkowie należeli do partii. Nienawidzili komunizmu, ale liczyli, że socjalizm może mieć ludzką twarz. Wywietrzało to z mojej głowy na pustyni. Ja się biję głośno w pierś aż dudni. Ja paliłem gazetę, "Trybunę Ludu". Patrzę na tamtego 18-latka jako mojego synka. Co, będziemy za geny odpowiadać? Nie pamiętam żadnego nazwiska z mojej klasy z liceum, niech pan ma pretensje do mojego mózgu nie do mnie! Ja traktuję tamtego Zelnika jako inną formację duchową. Wtedy seks mi zaślepiał oczy.

Przyznam, że nie czepiałabym się Jerzego Zelnika, bo każdy człowiek ma prawo zmienić poglądy, każdy człowiek ma prawo popełniać błędy, każdy człowiek może zmądrzeć i  sporządnieć na starość, a nawet powinien. Z tym, że jeśli już człowiek nie urodził się z aureolą nad głową, to jeśli ma choć trochę przyzwoitości z większą łatwością powinien wybaczać winy innym niż sobie. Bo jeśli jest aż tak świętojebliwy jak sam siebie przedstawia, to winien znać te słowa:  

Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. 

Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. 

Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? 

Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka /tkwi/ w twoim oku? 

Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata. 

Panie Jerzy, ja nie latam w kółko do kościoła, nie modlę się przekrzykując innych, ale Kazanie na górze czytam od czasu do czasu. Żeby wiedzieć jak żyć. Niech Pan czasem zerknie do niego. Facet niegłupio mówił, choć lubił wypić, o czy mówi inny rozdział tej samej książki.

Tradycyjnie na koniec piosenka. Dziś m.in. o tematyce chrześcijańskiej. Napisana przez Żyda, który praktykował ZEN. Zaśpiewana przez urodzonego katolika, który był buddystą. Może dlatego jest taka, a nie inna: