Chore społeczeństwo

Gra Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Pamiętam tę pierwszą. Była tuż po sylwestrze, cała Warszawa była biała. Ja wrzuciłam pieniądze (gigantyczne dla mnie wtedy) do puszki Pawła Wawrzeckiego, który kwestował w wesołym miasteczku pod Pałacem Kultury.

Nie wiem, ile osób pamięta, jakie były początki. Była bieda, a w Centrum Zdrowia Dziecka umierały dzieciaki ze słabymi serduszkami, bo nie było kasy na sprzęt. W telewizji pokazali reportaż, w radiu Jurek o tym powiedział i tak się zaczęło. 

Te ćwierć wieku temu wszystkim nam urosły skrzydła, bo uwierzyliśmy, że coś możemy, że złotówka każdego z nas może sprawić, że świat się zmieni. I się zmieniał. Na dobre. Gdy czekaliśmy na podsumowania to dlatego, że chcieliśmy wiedzieć, co dobrego zrobiliśmy. 

Dziś WOŚP gra po raz 25. Ależ to wszystko się pozmieniało. Telewizja publiczna udaje, że akcji nie ma - choć ja (i nie tylko ja) osobiście doniosłam im o tym, na wszelki wypadek, gdyby okazało się, ze młode orły coś przegapiły (chłe, chłe, przegapiły). Rząd odwraca się od akcji plecami i torpeduje ja jak może, choć to dzięki tej akcji budżet państwa robi oszczędności na służbie zdrowia. A ludzie?

A ludziom już się pomieszało w głowach.

Prawicowy dziennikarz na twitterze: Aroganckie sukinsyny z WOŚP spowodowały paraliż centrum miasta.

Starsza pani, członek grupy Sympatycy KOD: Wrzuciłam z mężem. Do 4-ech puszek i jeszcze wrzucę na złość pisdzielcom. I klechom. (tu nie wytrzymałam i skomentowałam: Do piątej wrzuć, żeby komuś pomóc. Ta akcja ma łączyć, a nie dzielić).

O ile się nie mylę problem ze sprzętem w szpitalach dziecięcych mamy od dawna za sobą. WOŚP wyposażył szpitale, przychodnie... Problem w tym, że przez te minione lata zachorowało polskie społeczeństwo. I to jak bardzo zachorowało. Te dwa wpisy, które przytoczyłam (a są ich tysiące) najlepiej o tym świadczą. I żeby była jasność - ja nie widzę między nimi wielkiej różnicy, a może nawet nieco gorszy wydaje mi się ten drugi. Dlaczego? Bo upolitycznianie WOŚP to głupota, bo to podcinanie gałęzi, na której wszyscy siedzimy, to niszczenie Orkiestry, nie tak otwarte jak czynią to prawicowe orły, ale jednak niszczenie.

Kącik muzyczny zupełnie nie na temat. Piosenka tylko i wyłącznie za mnie. Przeniosłam się dziś do czasów, gdy ciągle tłukła mi się po głowie. I ratowała mnie... A może na temat? Może nam wszystkim potrzebny jest ten trolejbus?